Âdem ile Havva Şiiri - Macit Kuruçay

başından tutuşur
Âdemoğlu Havvakızı
imbiği fitili yağı yürekte
kanı ağır ağır nüveden çeker de
damıtır arıtır
tüter soluğu dumanlanır
yanar bir vakit can ocağı
dimağ otağına bir delik açılır
kesâfeti ziyâsı başlar damlamaya
tak tak kiri kir arı ar
kimi mücevher olur kimi pul
siner korku gölgeleri
altın kerpiç duvarlara
kaplan olur ceylân olur
bir pâdişahı saray lokması yer
bir fakiri kifâf-ı nefs korkusu
bir vakit ışıldar mukadderat parıltısı
yakılır bir bir ipek perdeler
naylon perdeler
her şey yalan olur
süveyda tarlasına el sürülmez bir daha
günah alevi
günah lekesi
su köpürür de köpürür
sökülür de sökülür
durulanır sabun ağacı
ve vakti gelir
kırılır rûh lâmbası
sabun kokar mühürlenir

içimde yandı yandı
harlandı
bir gece kandili
som altın daha yeni eritilmiş
gözleri gamzesi hançer
padişah belinden hay maşallah
alacalı taşlı kını
kabzası yalıyor âvâre bulutları
baktı başparmağım keskin
elmas elmas
yaratmış pür nûrdan yaradanı
teri ter kanı kan gerdanı gerdan
burnumda is odam
unutmamış Sinan'ım
türâb üstüne türâb
taç üstüne taç
kral üstüne kral
heybeti kadar yaşadı en doru atlar
oysa temiz silme yirmi beş senesi vardı
damızlık doğurgan
dölyatağı verimkâr
boy boy
tay tay
mızraklar kılıçlar ok yaraları gömülmedi belki
demiri döven de erimedi
suyu veren de belki
benim içimde ağır bir pâdişah gam gussası var
dediler ki kızıldır bu başıbozuk delibaş
velev ki velev
bir başımızı bağlayıp
yâr içine çıkamadık paşalarım
aşındık aşamadık pâdişahlarım
kanlı kansız yıllar asırlar var

19 Mart 2018 Pazartesi