Adem Gökçe Şiirleri - Şair Adem Gökçe

ufukta bir adım ilerde yeri,
ilim ilim diye yedim kendimi.
aşkım ona ebedi,
unutulmuş istanbul güzeli; ayazma camii.

uyandırır beni uykumdan özlemi,

fuzuli gönlüm deli divane.
bu aşk gelmez ihmale,
gönlü olmasa 5 para etmez hiç bir şey ademe.
bu delilik,bu rüzgar nedir bilemedim.

aşk,aşk derimde bulamam derdime çare

Gözlerim süzülen martının kanatlarında,
bir dalga gezinir beynimin odalarında.
Bir ahenkle dans eder periler önümde,
kadın aklımda,kadın yanımda,kadın gönlümde.

Ne bakış sendeler,ne gözlerindeki buğu,

küskünüm umutlara,
bana söylenen yalanlara,
acırım benim gibi kananlara,
bağrı ateş olup yananlara.

ipini kaçırdığım günlerin peşindeyim,
ucunda salkım salkım günah.
Ben değilim rahat; geçmişim muallak,
benim sadece hocamın dizinde imanım rahat.

Kaybolmuşluğun arasında,

biz gavura merhamet sorarken
filistinde sabah,Allahsızda iman olmaz.
harekete geç ey fani insan,
sıra sanada gelecek; akacak kan damarda durmaz.

Ortalık kararıyor,
gözlerimin içinde ışık.
Hayallerimde yol alıp giden,
rüyalarımda batan küçük bir kayık.

Ne fayda korku,ne fayda hüzün,

Bürünür ete kemiğe adem,
pür dikkat kesilir bir anda alem,
hak buysa kavga nedir madem,
zamanımız yok tutmaya matem.

Hak yolcusu ilim dizgini,

Bugünde geçti,yarının sözcüsü kim,
inandığın şeylerde hep var kin.
bugünün boş,yarına birikim,
kollarında derman yok secdede bitkin.

şair ruhlu çocuk diyorlar bana,

içimde bir çocuk var;
gözü yaşlı ve üzgün.
ağlar durmaz ebedi sürgün,
hüsran dolu bağrı ne kırgın ne küskün.

içimde bir çocuk var;