Âdem Efiloğlu, 1970 yılında Ordu ilinin Akkuş ilçesinde dünyaya geldi. İlk ve ortaokul öğretimini Ordu Ünye’de tamamladı. Lise eğitimini İstanbul Ümraniye Lisesinde Üniversite Lisans eğitimini Anadolu Üniversitesinde işletme olarak bitirdikten sonra TSK’da Astsubay olarak çalışmaya başladı.
Klinik pisikoloji, beden dili, yaşam koçluğu, aile danışmanlığı, diksiyon, sunum teknikleri, çocuk eğitimi başta olmak üzere aile ve toplumu ilgilendiren konularda eğitimler aldı.
Yazmak sevdasına 1987 yılından itibaren şiirle başladı. Araştırmacı ki ...
Bir kar tanesi düştü
Üşüdü yüreğim,
Buz tuttu kutuplar misali.
Gözyaşlarım dam sarkığı buzlara döndü.
Dondu nefesim.
Kocaman bir çölün ortasında suyuna muhtaç
Şu dilemma ruhuma, bir yel eser seherde,
Doğru tut ikbalini, insandır şaşar kızım.
Hatalar çözülmezse, bırakır elbet derde,
Dolar kederle kalpler, husumet şişer kızım.
/
Dünya dediğin kapı, bir açılır kapanır,
Aşkın derdine düşüp, fırtınayı biçtim de,
Şu halimi görmeyen, gözlere kızıyorum.
Hatta hiç çekinmeden, zehirini içtim de,
Harımı söndürmeyen, buzlara kızıyorum.
/
Kaybolmuş adreslerde, kiralık düşler kalmış,
Yazması al işlemeli kızlar geçiyor aklımdan.
Rüzgârın duvarları delerken çıkardığı ıslık.
Düğünleri heyecana çeviren davulun sesi,
Ve zurnacının zılgıtında inleyen nağmelerde,
Köylülerin hep birlikte çektiği halaylar.
Fıtratım derin sessiz içimden feryat eder
Dik dururuz uzaktan sezilmiyor kurbanım
Dünyanın körlüğünü kim bize isnat eder
Hainlerin fikrine sızılmıyor kurbanım
/
Yaşamak nedenimiz yurdumuzun varlığı
Mekânsızım sevdiğim…
İçimde mevsimler üşür,
Ben üşürüm,
Yenilmiş bir ordunun enkazına döner yüreğim.
Ve titreyen sabahların hüznüyle,
Akşamların ayazına selam durur kirpiklerim.
Şu fesat âlem ile derdim var diyeceğim,
Sanmayın ki sağırım, elbette duyacağım,
Fakat ferasetimle, duymadım sayacağım,
Sildiklerim benimle, mezara kadar gider.
/
Sevmem dedikoduyu, edenden de haz etmem,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!