Menfaatleri çakışan düşüncelerimin
Tartıştığı bir gecede
İlk şiirimi senin için yazdım
Zamanla azalan uykularım
Benzetirken beni birine
Tanıyamadım ayaklarına yatıyordu.
Çocuk bahçelerinde sallanan
Beyaz tenli geleceğimle
Ters düştüm uzun zaman
Başı dönen hayallerimle
Düşerken kiraz ağaçlarından
Pansuman edilen hayallerime
Adı konulmamış duygular
Muhtaç kaybolan tariflere
Bir hayat akar
Belli belirsiz portrelere
Dağ kırlangıçlarının özgürlüğünde
Ezilir serin rüzgarlar
Gece yarısı öfkelerimi
Aya yapıştırdım
Mutluyken daha mutlu hissediyorum kendimi
İçimi okşayan karanlığın sessizliğinde
Tanımadığım üç sarhoş
Kolaçan ediyor
Fiskiyeleri ıslatan düşüncelerimin üstünde
Sakalları uzamış
Çıplak ayaklı şehrin
Nefesini ölüm gibi hissediyorum ensemde
Boyun damarlarımdan gelen
Yağlanmamış gürültülü adrenalin sesleri
Bilmem neden
Bir gece oturdum ağladım
Göz yaşlarım sessizce yolunu bulmuş akarken
Yalnızlık odamın duvarlarında
Gel diye haykırırken
Oturdum bir daha ağladım
Tek kişilik ailenin
Çekirdek mensubu cesaretiyle
Ahkam kesiyorum kendime
Sözüm bir bulaşıklara geçiyor
Onlar da bitmek üzere
Yorgan altından
İmtiyazlı aşkların
Çelişkisini taşıyorsun gözlerinde
Mat boyanmış odamın
Gölgeli tavırlarında bozulan
Psikolojimi gönderiyorum
Her köşeyi tutan kafa ağrılarının
Kaldırımların yağmur üzerinde bıraktığı,
Derin ayak izlerinin dramını;
Beş taş oynayan çocukların,
Dünyaya yüz çevirmiş
Çığlıkları kamufle ediyor.
Bense; sevdiğim İstanbul kalıntılarını süpüren,
Ağrılı özlemlerim vardı
Islanmış dağ yamaçlarında.
İhtimaller üzerine kurulu
Uzun ömürlü hasretlerim vardı
Ve kısa gülüşlerim oldu
Uzun ağlamalardan sonra
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!