Adem Armağan Şiirleri - Şair Adem Armağan

Yine sensiz geçen,hüzünlü gece,
Hasretin yatıyor, inan yürekte,
Derinden ah çektim içten sessizce,
Hasretin yatıyor, inan yürekte.

Bu kadar vefasız,niçin olursun?

Unuttun akmaz mı? gözlerinden yaş,
Hüzün verir bana onsuz geceler,
Aramazsın sanki olmuş kalbin taş!
Hüzün verir bana sensiz geceler.

Seviyorum dedin,madem ki ara,

Güneş dünyayı, Kur'an insanı aydınlatır,
Kur'an,günahla paslanan kalpleri parlatır,
Kemik çürüse dahi, Allah tekrar yaratır,
Bir damla sudan yaratıldın,düşmanlık niçin?

Şu insan, başıboş olduğunu mu sanıyor?

Dini yaşamaya manidir nefis,
Cennete götürmez bilmeli seni,
Beş vakit namaz’a edersen heves,
Bir yol vardır,giden,getirmez seni,

Nefsi Emmaredir bilesin düşman,

Gönül fidan gibi,değme kırılır,
Tamir etmek için,herkes yorulur,
Üç günden fazla da,küs mü durulur?
Seven sevdiğini,üzemez gülüm.

Beni yalnız koyup,gidersin niçin?

Anadır, bir rahmettir ve şefkattir,
Anaya hürmet,bir büyük servettir,
Aile huzurumuz ki, bir devlettir,
Ahlakımız, âdetimiz bu bizim.

Ana,baba ve kardeş,bir bütündür,

Ana,babayı başının tacı bil,
Onları asla, kırmış olmasın dil,
Tövbe et günaha kalpten pası sil,
Anan,baban sağsa kıymetini bil.

Ana,babaya hizmet etmelisin,

Sevgimi anlattım, kırdın gönlümü,
Söz vermiştin bana,destek olmadın,
Hediyemdir sana,atma gülümü,
Ahlakın güzeldir,bana yanmadın.

Seni çok sevmişdim,sitemdi bunlar,

Şırnak dağlarında Mehmedim gezer,
Yardımcısı Allah,cesur Mehmedcik,
Düşmanın kokusun uzaktan sezer,
Yardımcısı Allah, cesur Mehmedcik.

Hain düşman kalleş,pusu kuruyor,

Dinden uzaklaştık,böyle olmuyor,
Selam versen bile,çoğu almıyor!
Akrabalık öldü,kimse gelmiyor,
Böyle yaşamanın,tadı olur mu?