Adanokya Şiiri - Ahsar Zerefşan

Bir ada gibi çıkmalısın karşıma,
Haritalarda adı bile yazılmamış,
Hiç keşfedilmemiş bir ada…
Sahillerin, beyaz kumdan bir rüya gibi
Aklımı sessizliğin içine çekmeli.
Tropik bir gece gibi düşmeli üstüme,
Cırcır böceklerinin şarkısıyla,
Ve yağmurdan sonra toprağın yükselen buharıyla
Evreni sıcak bir yağmur kokusuna boğmalı.
Sevmeyi öğret bana;
Dalgaların kumsalı binlerce yıldır şekillendirdiği gibi,
Yavaş, inatçı ve kalıcı bir sanatla…
Bali çeltik tarlalarının suya gösterdiği
Kadim hürmet gibi,
Kabullenmeyi öğret bana.
Sakin denizlerin fırtınayı içinde barındırışıyla
Derinlerdeki dinginliği fısılda ruhuma…
Özlemek, bir muson rüzgârı gibi çıkagelsin;
Bir anda, her şeyi altüst ederek.
Tertemiz bir gökyüzünü,
Karanlık bulutlarla boğan o ilk fırtına gibi
İçimi nemle, ağırlıkla kaplasın…
Islak bir ipek gibi yapışsın tenime, ruhuma;
Ve gözlerin gibi, geride
Yeşile boyanmış bir umut bıraksın…
Arayışım, bir balıkçı teknesi misali yola koyulsun;
Ağları hülyalarımdan örülmüş,
Pusulası yüreğimin delice atışı olsun.
Yıldızlar sönse, sis çökse de ufka,
Rotasından şaşmadan,
Bilinmeyen sulara, derinlerdeki incileri bulma ümidiyle
Sana doğru yol alsın…
Şimdi buradayım
Bir warungun önünde oturmuş,
Geçen seni düşünüyorum.
Hayat önümde, sıcak bir teh tarik gibi;
Şekerli, yoğun ve buharı hâlâ göğe yükseliyor.
Belki de sen, güneşin battığı o adalardasın,
Belki de hiç olmadığın kadar yakınsın…
Ve o şarkı…
Rüzgârın palmiye yapraklarına fısıldadığı,
Dalgaların kayalara vururken çıkardığı
O beyaz uğultu…
O, senin için yaktığım türkü:
Adı: Viraneye Dönmüş Sabır.
Adı: Limanın Kendisi Olmak.
Ama gizli adı, tüm yolculuğun özü: Adanokya.
Sen gel diye değil,
Sen orada olduğun için söylenen bir ninni.
Ve işte, son nota
Bir Gamelan’ın en uzun, en derin sesi gibi
Titreyerek düşüyor okyanusa.
Köprüleri, renkleri, rüyaların unutulmuş nefeslerini
Geride bırakarak…
Orada, denizin en derininde
Adını bilmediğim bir adaya ulaşan
Tek bir ışık hüzmesi gibi,
Sadece senin için parlıyor.
Ve ben, artık beklemiyorum;
Senin varlığın, varlığımın limanı olmuş.
Her dalga, her rüzgar, her sessizlik
Sana ulaşmanın ta kendisi artık.
Ne sen varsın, ne ben
Sadece okyanus nefes alıyor,
Sadece ada uyanıyor,
Ve sessiz bir sonsuzlukta
Her adım senin yolun, her nefes senin limanın,
Ve her şeyin adı: Adanokya.

(Ahsar Zerefşan/Denemeler: Adanokya/ Kasım 2025)

Adanokya : bilinmeyen bir ada, uçsuz bucaksız bir okyanus.