Adamların Hışmıyla Büyüyen Çocuklar

Dediler ki
Kehribar bakışlı gözlerin
Olmazmış matemi
Yanıldılar.
Bir yanılgının peşinde
yaşanan serüvenler
Bir hayat yangınında
Hepimizi birlikte tutuşturdular.
Vaveylalar koptu üzerimizden
Hengameler, velveleler eşliğinde
Azgın sularının cazibesine kapıldık,
Sularında ıssız gezen
Adalar oluşturduk hayatın
Uğrayacak gemisi kalmayan

Dediler ki esmer günlerin yoktur gecesi
Gecesi güz olanların ise yoktur sabahı
İşte,
Kuyu diplerinin çekici yanı
Çöldeki serapları arzulatan şehvet.
Bir heves daha koynumuzdan
Çıkmak üzeredir bu sözler karşısında
Bunaldıkça ferahlamak
Yeterince dinelmek,
Gerektiğince kalkışmak
Heveslendikçe yaşamak için
Biriktirdiğimiz ne varsa
Harcamak istiyoruz bu sözler karşısında.

Dediler ki sükut yalnızlığın sesidir
“Sözü olanların ise sükutu intihardır.”
Duyduk ve susmadık
Sözlerimiz kuşattı her yeri
Bir biz kaldık
Kuşatılmayan.
Adamların hışmıyla büyüyen çocuklarız şimdi de
Getiriliyor önlerimize hepimizin
Gelecek planları, hayat sigortaları
Transkriptler, başarı grafikleri
Dikitlerin, sarkıtların arasındayız
İçinde ve yanı başındayız her şeyin
Ensemizde beliren gölgelerin serinliğinden
Bir şey uman ve hep bir hüznün ertesidir yüzümüz,
Sevinç suretinde görünürüz ama
Yalnızlığın insafına terkedilmişiz.

>