Adam Satmadık Şiiri - Sadık Kocabaş

Küçük yaşta başladık, elde tabure
Pazar yeri bizim okul, hayat bizim ustamız.
Kalem sattık, inci boncuk, ne bulduysak
Bir lokma ekmek için, bir parça onur için.
Dayak yedik, küfür yedik, karın ağrısıyla
Ama adam satmadık, satmayız da gardaş.
Adam satan şerefsizler uzak dursun bizden
Biz alın terimizi güneşe hediye verdik.
Matematiği okulda değil, tezgahta öğrendik
Kârı, zararı, hayatın hesabını
Kimseye el açmadık, kimseye yalvarmadık
Bedelini ödedik ne yaşadıysak.
Beni yok sayma hayat, ben sana çocukluktan kafa tuttum
Benimki zengin olmak değil, adam gibi yaşamak derdi.
Kendimizi avuttuk, bu dertli başımızı
Yarın yine aynı tezgâhta, aynı hüzünle.
Bizim hikayemiz bu, ne bir eksik ne bir fazla
Ne bir yalan ne bir riya, dosdoğru yaşadık.
Varsın zengin olmasın cebimiz, varsın ağlasın gözümüz
"Kalemsiz Şair" derler, bu dünyada bize.