Adam gibi Şiiri - Aygül Zade

Ulan… ben seni öyle sevmiştim ki,
Bir gülüşüne ömrümü sermiştim,
Bir bakışına dünyayı silmiştim,
Senin için herkese, her şeye direnmiştim…

Gece oldu mu adını sayıklardım,
Rüzgârla konuşur, sessizce ağlardım,
Ay bile utanırdı halimden bazen,
Bir yanım yanar, bir yanım donar kalırdı sensizliğinden…

Hatırlıyor musun,
Bir cümlemle gülerdin, ben cennet sanırdım o anı,
Ellerin avuçlarımda değilken bile,
Sözlerin sarardı içimin her yanını.

Ama sen…
Bir yabancı gibi geçtin kalbimden,
Ne olurdu bir kere dönüp baksaydın,
Ben orada, hâlâ seni beklerken…

Yalvardım mı?
Evet, hem de gururumu susturarak,
Sevdamı göğsümde taşırarak,
Belki döner, belki anlar dedim…
Ama sen gitmeyi seçtin,
Ben sessiz kalmayı.

Ulan, ben seni çok sevmiştim be…
Hani her şeye rağmen diyordum ya “O farklı”,
Meğer herkes gibiydin sen de,
Benim farkım, hâlâ seni deliler gibi anmamdaydı.

Geceler uzun şimdi,
Kahve soğuk, şarkılar bile küskün,
Ne varsa senden kalan, hepsi yarım,
Hepsi bir “keşke” gibi asılı dudaklarımda.

Bir gün biri seni benden fazla severse,
Dönüp yüzüme bakma,
Çünkü ben çoktan bittim,
Ama yeminle söylüyorum;
Ben seni “adam gibi” sevmiştim…

Kalbim kırık, gururum yorgun,
Yine de adını anınca içim sızlıyor,
Ulan be…
Ben seni gerçekten… çok sevmiştim.

azan: Aygül Zade ✍🏻