Adam Dedığin de Şiiri - Aygül Zade

Adam dediğin de ağlar,
Ama saklar gözyaşını geceden,
Yüreğinin en karanlık köşesine gömer,
Kimse bilmez, kimse görmez,
Sadece yastığı anlar,
Sadece Allah bilir.

Adam dediğin de kırılır,
Ama yere düşmez,
Çünkü ardında bekleyenleri vardır,
Bir baba omzunu, bir eşin gözünü,
Bir evladın hayalini taşır sırtında,
Yıkılsa da kimseye belli etmez.

Adam dediğin de yanar,
İçinde bin fırtına, bin isyan,
Ama dudakları sıkılır, yumrukları kanar,
Sesini çıkarsa da kimse duymadan çıkarır.
Çünkü bilir;
Dünya onun gözyaşını kaldırmaz,
Çocukları, ana-babası, yârı
Onun suskunluğuyla ayakta kalır.

Adam dediğin de sever,
Bir kere sever mi tam sever,
Aç kalır, susuz kalır,
Ama sevdiğinden vazgeçmez,
Dünya yıkılsa bile durur arkasında,
Kendi canını feda eder,
Ama sevdiğini asla satmaz.

Adam dediğin de korkar,
Korkar ama belli etmez,
Karanlıktan değil,
Sevdiklerini kaybetmekten korkar.
En büyük savaşı kendi içinde verir,
Bir gülüşe dünyayı değişir,
Bir hüzne ömrünü harcar.

Adam dediğin de ağlar,
Ama sessiz, ama gizli,
Kimsenin olmadığı bir gecede,
Başını dizine koymuşsa anasına,
Orada döker tüm yükünü,
Bir dua eder, bir iç çeker,
Sonra kalkar, yine güçlüdür,
Çünkü adam dediğin ağlar ama düşmez,
Ağlar ama yine yürür,
Ağlar ama herkese umut olur.

AYGULZADE