Yorgun Şiiri - Tahsin Şahin Kul Seyyah

Adalet firarda, yargıç yok bu gün
Savcılar lal olmuş, dil susmuş durgun
Karşı çıkan başa, bela geliyor
İnsanlar lal olmuş, bezgin ve yorgun

Kalem kördür yazmaz, insan kayırır
Sözler bölücüdür, toplum ayrışır
Korkak elde silah, hedef şaşırır
İnsanlar çaresiz, bezgin ve yorgun

Adalet yok olmuş, hukuk diyenler
Gece gündüz haram lokma yiyenler
İşler tıkırında, şakrak gülenler
Garip gülmez dertli, bezgin ve yorgun

Böyle gitmez devran, sürecek sanma
Dalkavuk makamda, imrenip kanma
Ağlayan tüm gözler, gülecek amma
Ayrı düşmüş insan, bezgin ve yorgun

Başım dar'a düştü, çare bulamam
Menzil uzak hedef, şaştı vuramam
Gavum gardaş yaban, varıp saramam
Garip canlar yürür, bezgin ve yorgun

Kul Seyyah isyanda, haksız olana
Tut sancağı elde, kaldır havaya
Bir batında geldim, yalan dünyaya
Yollar uzak beden, bezgin ve yorgun.