Ey korkutucuların en yücesi furkan
Senden zerre i miskal kadar korkuyorsam kahr olayım
Sen değilmisin verdiğin cana aşk ı tatdıran
Sen değilmisin tatdırdığın aşk uğruna aşığını ağlatan
Bi çare değilim huzurunda dim dik ayaktayım
Ve avazım çıktığınca sana haykırıyorum
Ya beni cehennemin de ilelebet yak
Ya da hörselenmiş yüreğime dönüp bir bak
Ferhat a sabır mecnuna hasret yusufa zindan kereme yangın veren kudret
Yerlerde sürünen masum sevdama da versen bir kuvvet
Sen-den üryan geldim üryan giderim katı-na
Bu zulmü sen çıkardın benim sine-i bahtıma
Son kez haykırıyorum sana
Ya sevdaya düşürdüğün aşığını güldür
Yada bu ızdıraba bir son ver, biran evvel öldür....22.05 20013
Kayıt Tarihi : 12.2.2016 00:53:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!