Ada Şiiri - Samira Samiraninsiiri

Uzakta bir yer var sanırdım,
hep aydınlık, hep sessiz,
kimsenin kalbini incitmediği,
kimsenin “keşke” demediği.

Çocuk adımlarımla koştum
beyaz köpüklerine hayallerimin,
deniz mi çağırıyordu beni
yoksa içimdeki susuzluk mu,
ayırt edemedim.

İnandım bir zaman
dünyanın kenarında saklı
hiç kırılmamış kalplerin yaşadığı
küçük bir ülke olduğuna.

Sonra anladım;
adalar değilmiş dertsiz olan,
bizmişiz uzaktan bakınca
hafif ve mutlu görünen.

Meğer mutluluk;
ayağına su sıçrayan bir çocuk gibi
kısa bir an gülümseyip
çekiliyormuş içimizden.

Yine de
her dalga vurduğunda kıyıya,
içimden küçük bir ses fısıldıyor:
“Koş…
Belki bu sefer
gerçekten var o ada.”