Açmayacak Sümbül Şiiri - Bahar Ceylan

Açmayacak Sümbül

Bir garip hüzne bulanmış akşamlarım.
Yoğrulur bir zemberek acısıyla feryatlarım.
Dönüp dolaşırken içimin deltalarında,
Bin çeşit acının nazını çekiyor hallerim
İçimde yankılanıyor düşlerimin sefilliği.

Geceler çöküyor umutlarıma ne zamandır.
Karanlıklar yutar bir bir,
Dertlere gülümseyen bakışlarımı.
Bir hırçın tufan alıp götürüyor içime ördüğüm bebek kokulu sevgi nakışlarımı.

Hangi aydınlık çözer bu düğümü?
Kim anlar ağlarken güldüğümü?
kim bilebilir tohumları çürük tarlayı sürdüğümü?
Kurak bir çeşmeden su getirdiğimi,
Ve Çaresiz derde derman aradığımı,
Hiç açamayacak bir sümbülü suladığımı,
Kim bilecek?