Yağmur, yağmur diye inliyorlar 
Duaya çıkmiş insanlar.
umutlar tükeniyor
Doksan üç harbı yılları
Osmanlı,Rus savaşı başlamiş 
Sala ğele diyorlar dedelerımiz.
Korkunç mu korkunç zamanlar
Korkunç açlık yılları
Su yok  ,her tarafta kuraklık başlamiş
insanlar perişan
Memleket harap olmuş
Çekirgeler ordu olmuş Ruslarla berabermı ne
Saldırıyorlar her yere,
Tarlalara hücum ediyorlar.
Başakları bir anda tüketiyor
Eser yok buğdaydan
Tabyalar engelemiyor çekirge ordusunu
insanlar ölüyor yavaş yavaş
önce çocuklar
sonra yaşlılar
Sonrada diğerleri
Ekmek,ekmek diye bağırıyorlar 
Yok ,bir deri,bir kemik kalmiş çocuklar
Her kes başının çaresine bakiyor 
Çocuklarını başkasına vermek için çırpınıyorlar.
Adeta kiyamet sahnesi
on kişi hayvan derilerini emerek
Ayakta kalmaya çalişiyor 
Pancardan ne bulurlarsa yiyiyorlar 
çocuklar dağılmişlar etrafa
Aileler dağılmiş 
Anlatılmakla bitmeyen hikayeler
Devlet daha yoksul olmuş onlardan
iki ölçek buğdayi olanlardan birini aliyor
Sonra vermek şartiyle 
Seferberlık yılları
Köylüler saklıyor buğdayi bin bir hileyle
Devlet görmesin diye çukurlara koyuyor.
Birini üstüne yatiriyorlar hasta diye
Komşusunun çocuğunu  yiyenler olduğu bile söylenilir 
Dedelerımızın ,ninelerimizin 
Çektiklerinden kısa  bir anı
Gerisini onlardan dinlemek gerek
zor yıllardı,gerçekten zor yıllar
21/01/2024
mesakin 
Kayıt Tarihi : 21.1.2025 00:36:00
 
 
 
 
 Şiiri Değerlendir
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!