Yarın açlık grevinin
birinci günü anne,
Beni düşünme
beni unutma...
Çocuklar gülsün diye
doyasıya
Köşe başlarında tinerle doldurmasın diye
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
mükemmel şiir emeğine sağlık dost...
Bu güzel şiir için teşekkürler arkadaşım. puanı haketmiş
radyoda tamda ben yandım eller yanmasın sazlı sözlü canlı çalıyordu
yaşamak zorunda kalışın bir çözümü üstelik zorlu
duyarlı duygularına şiir sesine sağlık
tebrikler Serpil can sevgiler
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta