İçimde bir yerlerde olan sevgin tükeniyor.
Bana bıraktığın acılar, kırgınlıklar da geçiyor.
Gidip gelen hayalin de hafızamda kayboluyor.
Etrafımı, yerin de olmak isteyen insanlar sarıyor.
Eskiden seni görürdüm gece rüyalarımda.
Şimdilerde bir başkası konuk oluyor rüyama.
Anladım ki sana olan sevdam bitmek üzere,
Ama nasıl olur? Ben seni sevecektim sadece.
Sabah uyanırken, gece yatarken hep sen vardın.
Artık seni değil de bir başkasını düşünüyorum.
Galiba ben artık seni sevmiyor, senden soğuyorum.
Geç oldu, zor oldu ama yaşattıklarını unutuyorum.
Altı yıl sonra yeniden seveceğim, hiç aklımdan geçmezdi.
Seni unutup bir başkası için bu kalp tekrar nasıl çarpardı?
İnan, hiç bilmiyorum; galiba tekrar acılar tutacak yakamı.
Acıtan sen değil, ben miydim acılarla yakan canımı?
Ben imkansızı sevip kendime dert ediniyormuşum.
Geç de olsa bunun farkına varıp seni affediyorum.
Sakın sen de kendine kızma, senin suçun değilmiş.
Aslında ben seni değil, acı çekmeyi seviyormuşum.
Kayıt Tarihi : 31.1.2025 21:17:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Anlatıcı, yıllarca içinde taşıdığı aşkı ve bu aşkın yarattığı acıları geride bırakıyor. Eskiden her anını dolduran kişi artık rüyalarında ve düşüncelerinde değil; yerine başka birisi gelmiş. Zamanla, sevdiği kişiye duyduğu hisler yavaşça tükeniyor, kırgınlıklar ve acılar ise hafızasından siliniyor. Altı yıl sonra, yeniden sevebilme ihtimali karşısında şaşkın; geçmişteki imkânsız aşklar yerine, artık acıyı değil, sevgiyi seçmeye hazır olduğunu fark ediyor. Sonunda, aslında acıya olan düşkünlüğünü fark ediyor ve kendini affediyor.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!