Gökyüzüne çizeriz acılarımızı
Sakladığımız kanatlarımız uçurur bizi
Her bir acıdan
Yeni umutlar doğururuz
Ankara gibi bir şehirde
Acılarla yoğrulmakta doyurur bizi
Severiz delice
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
yüreğinize sağlık...
umutların tükenmemesi dileğiyle
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta