Acıya Sarılmak Şiiri - Eftelya Rozavesta

Acının kalbimi sıvazladığı
Fakat sırtımdan vurduğu bir dönemdi
Acıyı gözyaşlarımda dondurmuştum
Acı taş kesilmişti kalbimde.
Kalbim taşlara sarılmıştı
Taşları denize fırlatmıştı
Acılar sekmişti kalbimde...
Bütün yükünü kaldırmıştı sanki taşların
Sanki bütün ruhum kalbime sığınmış
Taşlardan medet ummuştu
O taş göğsümde bir kitleydi çaresiz...
Karabasan gibi bastırmıştı ruhumu
Umarsız bir illet gibi geçip gitmeyen
Basıp gitmeyen...
Aşkı acı bir illet zannederken
Gururlu şerefli onurlu bir babaymış acı olan
Aşk çaresi olmayan bir hastalıkmış...
Taşlar da benmişim..
Aşk bir evladın babasına uçurtma uçurtması
Bir babanın aslında uçurtmanın kendisi olmasıymış...
Bir çocuğun babasını gökyüzünde izlemesiymiş aşk...
Aşk taşların çocukların ayağına takılıp
Uçurtmanın elinden kaçması...
Acı olan taşlara aldanmakmış üstüne basmak yerine!