Aciya bagimli Şiiri - Samira Samiraninsiiri

Acıya Bağımlı Kalp

Diyorlar ki,
acıya bağımlılık olurmuş.
Ben sandım ki bu sadece sabretmekti…
meğer alışmakmış,
meğer kendini unutmanın başka adıymış.

Her yara kabuk tutmadan kaşımışım,
her gidişi sessizce beklemişim,
her darbe için
kendime gerekçeler uydurmuşum.

Sevilmeyince öğreniyorsun susmayı,
terk edilince büyüyorsun mecburen.
Ve sonra bir bakmışsın,
mutluluğa mesafeli,
neşeye yabancı olmuşsun.

Sevildikçe korkuyorsun,
çünkü kalbin o sıcaklığa alışmamış.
Acıdan duvarlar örmüşsün kendine,
ve biri o duvarı aşmaya çalıştığında
kaçmak istiyorsun.

Acıya bağımlı kalp…
yarasını seviyor artık.
Çünkü en çok orada tanımış kendini.
Çünkü bir tek o sızı
yalnızlığı unutturuyor geceleri.