Acının şarhoşuyum Şiiri - Kamile Kaynak

Eve girene kadar attığın adımların sayısını,

Hatta mahallede ki o sokak lambalarının bile sayısını biliyorum.

Kaç geceyi sabah edemedim, o sokak lambasının ışığında sen biliyorsun.

Sana kavuşmak işin ne zorluklara katlandım.

Pek böyle bir son mu olmalıydı?

Bak sen yoksun, senden sonra yetim, öksüz kaldı bu yüreğim.

Seni kendime ev bilmiştim.

Şimdi sokak köşeleri evim.
Kaldırımları kendime yatak ettim

Bazen geliyorum kapına görürsen de kızma. Sokağın köşesinde ki o bankta içiyorum saatlerce.
Belki diyorum balkona çıkar 1 dakika da olsa görürüm.

Evet ben içmezdim ama ayık kafayla bu acıyı taşıyamıyorum.
Belki de ayyaş diyorlar, bir bilseler bu hale nasıl geldim.

Lan yokluğunda şişelerden medet umuyorum.
Her kadehte seni anlatıyorum.
Anlattıkça daha da içiyorum.

Ben seni ezber etmiştim kendime.
Kahveyi şekersiz içersin,
yeşil rengi seversin,
senin çiçegindir mavi gül.
Parfümün mü ? O koku hala sızlatır içimi.

Bir daha böyle severmiyim?
Eğer birini seversem seni asla affetmeyeceğim.
Bu kalbe biri girerse, hakkım helal değil sana.
Uykusuz gecelerim, gözyaşlarım, kendimden vazgeçmişliğim. Herşeyin sebebi sensin, sen.

Ben yanıp, kül olurken hiç mi sızlamadı için.
Bu aşka nasıl ihanet edebildin.
Lan sen beni hiç mi sevmedin.
Öldürdün lan dünümü, bugünümü, yarınlarımı öldürdün.
İnandığım ne varsa herşeyi elimden aldın.
Çekip vursaydın be bu kadar yanmazdı canım.

Git hadi başka tenlerde aşkı ara durma.
Sen sevgime layık değilsin.
Böylesine masum bir sevgiye layık değilsin.
Ben böyle bir sevgiyi hakettiğim için öyle güzel sevdim.
Ve ben seni böyle sevdiğim için güzeldin.
Şimdi git yolun senin gibilerin yolundan geçsin.