Acımın Anasıyım Şiiri - Nilüfer Albayrak

Ben,
Ömrünü acıyla yoğurmuş bir kadınım.
Sırtımdaki her bıçak,
Bir arkadaş gülüşünden düştü.
Her darbe,
Bir vefasızın selamından geldi.

Hayat bana güller vermedi,
Çiviler sundu.
Ben kanadım, ben direndim,
Benim gözyaşımın tadını
Denizler bile bilmez.

Nankör gördüm,
Kardeş dediklerimden.
Karaktersiz tanıdım,
Dost bildiğim sofralardan.
Hepsini sustum,
Hepsini yuttum…
Ama bir tek diz çökmedim.

Benim kalbim kolay kırılır,
Ama asla teslim olmaz.
Çünkü ben ömrümün efendisi,
Kendi acımın anasıyım.
Her yara beni daha çok büyüttü,
Her hain beni daha çok sertleştirdi.

Ve unutma,
Korku benim kitabımda hiç yazmadı!
Cesaret mi istiyorsun?
Ben,
Onu yıllar önce kanla yazdım.

Ve şimdi sana söylüyorum,
Eğer konu cesaret ise…
Ben mangalı çoktan yaktım!