Hüzünlüydüm…
Ama ağlamıyordum.
Çünkü o, göz yaşlarımı silmeyecekti.
Kendimi avutuyordum;
Henüz akşam olmadı gelecek diye…
Akşam olduğunu ay ışığından anladım.
Acı da olsa bu bir gerçekti
O, bu gün değil hiçbir gün gelmeyecekti.
O, çok uzaklardaydı.
Aramızda nice yaralı yürekler vardı.
En acı gerçekse;
O ölümüne bir seveni olduğunu bilmiyordu.
Bin yıl yaşasa da bilmeyecekti!
(02. 08. 1998-Birecik)
Kadriye AkıncıKayıt Tarihi : 13.4.2007 18:18:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (2)