Gözlerim ağırlaşıyor bu güneşin karanlığında
Oyunlarda domur domur alında biriken terleri olsun tüm çocukların
Gözyaşları nöbet tutmasın devriyeler bitirsin bu karanlıkları
Peki bu çelimsiz bakışlar nasıl görebilir çığlıkları
Her kirpiğimde bir ok, gözlerimin kapandığında saplanır içime
Güneşin parıltısını görenler kabuklaşmış hissiyatları ile yaşar
beni koyup koyup gitme
ne olursun
durduğun yerde dur
kendini martılarla bir tutma
senin kanatların yok
düşersin yorulursun
Devamını Oku
ne olursun
durduğun yerde dur
kendini martılarla bir tutma
senin kanatların yok
düşersin yorulursun
Elbette hissiyatımız var çok şükür. Acının coğrafyasında yaşanılan zulmü elbette hissedip sirayet ettiği çok duygular var. Acı dedim ama öfke de var. Rabbim tüm mazlumları korusun ve hiçbir çocuk böyle acının içinde kalmasın! Hissettikleriniz içinde sağ olun. Ne mutlu ki hislerimiz kalmış bir de olmayan insanlar var. Biz buna insan demeyelim "varlık " diyelim gerçi. İnsan hissiyatıyla var olur çünkü. Teşekkür ederim Halit Bey.
Çok duygu yüklü bir şiir olmuş yürekten kutluyorum. Sahip çıkamamanın vermiş olduğu hüzün her müslüman kardeşimin damarlarında bir zehir gibi dolaşıyordur eminim.
Elbette hissiyatımız var çok şükür. Acının coğrafyasında yaşanılan zulmü elbette hissedip sirayet ettiği çok duygular var. Acı dedim ama öfke de var. Rabbim tüm mazlumları korusun ve hiçbir çocuk böyle acının içinde kalmasın! Hissettikleriniz içinde sağ olun. Ne mutlu ki hislerimiz kalmış bir de olmayan insanlar var. Biz buna insan demeyelim "varlık " diyelim gerçi. İnsan hissiyatıyla var olur çünkü. Teşekkür ederim Halit Bey.
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta