Bir kötürümüm, Irak’a giden uçaklarda, at harici hızlarda. Dağlar, ovalar, ağaçlar, sular ve insanlar neden kaçıyorsunuz?
Iraklaşmak istemiyorum.
Sekize mi böleceksin beni, resimde ve buzdağı hikâyelerinde olduğu gibi? Ben, kaçın parçasıyım? Bölükler, insaniyet kaynıyor kara çukurlarda.
Düşlerim hala, Yusuf kadar güzel, ağlıyorum. Gözlerime kara bir yaz’ma bağlıyorum.
Söz a(ğa) çları dar…
Tenime kar, içime kor sürüyor gözlerin.
Bakamıyorum…
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
