Açelya Şiiri - Manolya Şiirleri

Çiçekler küsecek toprağa
Yapraklar dallarından düşüp sararacak
Çocuklar çıkmayacak sokaklara
Ve sen bana asla gelmeyeceksin

Ah Açelya, adın dudaklarımda
Oyalanıp duruyor
Bir hançer gözlerin,
Baktığı yer alev alıyor

Yaprakların arasında parıldayan güneş
Alayla gülüyor bana
Uzanıp öpsem dudaklarını
Dinecek bütün acılarım
Uzanıp öpsem dudaklarını
Susturacak bütün konuşanları

Saçlarımı çekiyorlar
Yollarıma taşlar atıyorlar
Bağırıyorum
Sayıklıyorum adını
Açelya bir çiçek değil! Benim çiçeğim.
Şimdi anlıyorum
Sen çiçeğimi hiç sevmeyeceksin.