Açelya Şiiri - Şair Tuğrull

Zamansız ıstırabın pençesinde

Açar mı mutluluk kokulu güller

Doğar mı gün karanlık ertesinde

Bu kez bozulur mu o köhne ezber

Zamansız ıstırabın pençesinde

Açelya, artık kuşlar şakımıyor

Şiirlerden şarkılardan mahrumum

Bakışlarından gönlüme akar kor

Artık nefes aldığım her yere mahkumun

Açelya, artık kuşlar şakımıyor

Senin açtığını gördüm bahçemde

Oysa Açelya güller dururken mi?

Hayalini kurduğum hep o demde

Bana gelişin bu kadar erken mi?

Senin açtığını gördüm bahçemde

Şimdi karalara bürünmüş ağlar

Gelmez olan mutluluğun yasında

Tuzla buz oldu taş toprak dağlar

Bir kalp acısı, bilmem kaç yaşında

Şimdi karalara bürünmüş ağlar

Deniz köpürdü, kuşlar huysuzlandı

Sanki şimşek çaktı hiç bulut yokken

Dağlar bir bir etrafımda dolandı

Döndüm hep bir noktada umut yokken

Kumsal köpürdü, martı huysuzlandı

Sular çarptı yüreğime, yıkandım

Temizlendim, bakışlarından senden

Bulutlar sürttü yüreğime kandım

Yokluğa kalktım sabah erkenden

Sular çarptı yüreğime, yıkandım

Haber yok o günden beri Açelya

Sevgiden hevesten nefesten sesten

Alışılmadık bir fırtına bir sel ya

Aldı götürdü ruhumu herkesten

Kayıbım o günden beri Açelya

Belkide böylesi daha doğrudur

Beklemektense kimsesiz ve sessiz

Büyüyeceğine içimde ki ur

Uzanıp yere kalırım nefessiz

Belkide böylesi daha doğrudur