Acaba Şiiri - Salih Ziya Tıkır

Uzatıyorum ellerimi umutsuzca
bir tutan olur diye.
Heyhat, kimseler yok, biliyorum
boşu boşuna beklediğimi.
Delice harcadım bilemedim ah,
elimde olan her şeyimi.
Geç öğrendim yazık, son pişmanlığın
fayda vermeyeceğini.

Yaşamak, hep sanıldığı kadar
kolay ve ucuz olsaydı eğer;
Mutluluk ve hüzün, acaba
çarşıda, pazarda satılır mıydı?
Sevmek- sevilmek, yaşam ve ölüm
insanlara mahsus biliyorum…
Yanıp kül olduğumu,
hafif bir rüzgârda savrulunca anladım…