Ablam Şiiri - Mısralardakı Huzur

Günümüzde insanlar insanlar nasıl mı
Hem yaşamayı bilmiyorlar hemde bu
Yasam hiç bitmesin istiyorlar
Ölmek istemiyorlar. Hayaller kuruyorlar. Bazen nazlanıyorlar. Bir edaler sadaler.
Tam anlamıyla böyle yıkılmış gibi değil de
tükenmiş gibi yaşıyorlar

Ama ölmek istemiyorlar.
Biri var ki beni yaşama bağlayan hayal kurmanın güzel olduğunu.
Yaşamanın güzel olduğunu anlatan biri.
Geçmişte yaşadıklarının tecrübelerini bana anlatan,
Aşkın ne olduğunu bana kendi yaşadıklarıyla anlatan bir kadın çok uzaklarda.

Benim hiç ablam olmadı.
Öyle bir ablam var ki doğrularımı,yanlışlarımı bana anlatan
Yalnız olduğum anlarda sabahlara kadar benimle konuşan
Sessizliğimde sesim olan sinirliyken beni
sakinleştiren,
Cinnetimdeki cennetim olan.
Cennetide cehenneminde bana anlatan .

Uçurumlardan düşmeden önce derinliği bana gösteren bir ablam.
Belki çok fazla yaralandım ben ama sonunda seni tanıdım.
İyiki tanıdım.
Canım ablam içim darmadağın olduğu zamanlarda yanımda olan,
Benim çabuk toparlanma yardım eden,
İyiki tanıdım seni ablam.
Seni ömrüm boyunca unutmam.

Ne olursa olsun
Yabancılar, yalancılar,kara kediler kim ne derse desin,
Bir insanın sevgilisi olmamalı ,
Sevdiceği olmalı
İşte benimde sevdiceğim ablam.
Hiçbir şiirim seni anlatmaya yetmez .
İşte odur beni şairliğimden utandıran
İyilerin kaybetmemesi, kötülerin kazanması değildir herzaman ...