Ben miyim sanıyorsun,
Ben miyim bu.
Senin gözündeki kişi değilim ben
Ben yalnızım, kimsesizim, çaresizim.
Dışarıdan bakıldığında yaşayan,
Benliğime girdiğin zaman ölüyüm.
Bir fırsattı gözlerinin bakışı
yüreğindeki ateşti sevginin sancısı
Sadece anlıyordum hislerimin duygusu
Düşüncelerimin esiri soğukluğun sesi
Kolaymıydı kolay olanı anlatmak
Hani yaşamla ölüm arasında bir çizgi var ya.
Ben o çizgiyi kaldırdım, yaşayan ölü oldum.
Senin bir hasretin yetmişti canıma,
Ya sevdana ne demeli çareler çaresiz.
Ne yapsam boştu, senin için öylesine bir arkadaş
Beklide boş vakit gibiydim senin gözünde
Bir tek güneş sanırdım içimi ısıtan
Bir yağmur derdim gözyaşımı anlayan
Şimdi bütün bir tabiat tapsa bile bana
Doğal yaşamım gibi nefessin bana
Gözlerin kadar bakabiliyorum dünayaya
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!