Abdüssamed Selam Şiirleri - Şair Abdüssa ...

Yıllardan hüzün yılı, hasret yılı,
Aylardan dünyaya geldiğin ay; Nisan.
Doğduğunda nasıl sevinmişti tüm dünya kimbilir,
Benim sevdam da Nisan da doğmuştu seninle birlikte,
Yağmurlar aşkıma şahidlik etmiş, ağlamıştı bizim için.

Beni böyle bırakıp ta gittin gideli,
Ne acılarım bitti, nede seni unuttum.
Yüreğime özlemleri ektin ekeli,
Hep kendimi, yüreğimi vuslatla avuttum.

Gidişin koymamıştı da bana;

Ey sabah meltemi al götür beni kızıl ufuklara
Al götür beni yalnızlıklara
Gözlerinin esiri olduğum o güzele,
Gönül sultanına, nazlı ceylana, canıma
Al götür beni.

Bu gecede hasreti soludum, sigaramın dumanında;
Yine ayrılık, yine hüzün vardı aklımda.
Seni düşündüm yine bu gece, çok uzaklarda;
Ve yine hayalin, duruyor işte bak karşımda.
Sonra kendimi, yıldızları, hayatı düşündüm bir an için,
Sonra rüzgarı düşündüm, estikçe özgürlük getiren,

Dünya üzerinde yaşanan haksızlıklar, yapılan zulümler, sönen ocaklar, kaybolan umutlar, çekişmeler, sürtüşmeler, savaşlar, karanlıklar; sana olan hasretimi artırırken ve özlemlerimi yüzüme vururken;
Yeni bir doğuma işaret eden şu Nisan’la beraber gelen bahar, toprağa hayat veren şu Nisan Yağmuru, şafağın karanlığını yırtarak doğan şu Güneş, umutsuzluğu boğarcasına filizlenen şu papatyalar, gönlümün derinliklerinden koparak dağlarla kucaklaşan şu fırtına; umutlarımı tazelerken ve geleceğe dönük beklenti ve hayallerimi yeniden yeşertirken, özlem duyulan o Şiir gibi yaşanılası hayat; senin şahsında bir defa daha hayat buldu. Ve anladım ki ben sana Şiir gibi tutulmuş, seni Şiir gibi yaşamışım. Ben hayatı, ben dünyayı, ben sevgiyi, ben herşeyi Şiir gibi görenlerdenim; tertemiz, saf, sade, gönülden, göklerden....!
Şiir gibi bir ömür sürmen dileğiyle....!

Bugün senin doğum günün,
Her ne kadar dünyamıza güneş gülümseyerek doğmasa da,

Bir şiir yazıyorsun,
San ki o şiirle beraber yeni bir hayat daha başlıyor,
Yeni bir beden, yeni bir hikaye hayat buluyor.
Dudaklarından dökülürken sana ait olan mısralar,
Şiir tamamlandığında, senin gibi biri oluyor.
Sonra bir sürü insan onda kendini buluyor.

Gökteki yıldızlar döküldü birer birer,
Yanan ateşlerden dumanlar tüter,
Nereye baksan, feryatlar, cesetler,
Ben bu günaha ortak olamam.

Parsellenip satılmış hep o topraklar,

Dünya umurumda mı ki, sen olmayınca!
Olmazları bile oldurdum senin aşkınla!
Gözlerinde hayat bulur, ellerinde erirdim;
Umutsuzluğu bile sen olunca severdim.
Meyvesi sensizlikte olsa sana olan sevdamın;
Gelmesen de sen, sonu olmasa da bu aşkın,