Abdurrahman Yıldız Şiirleri - Şair Abdur ...

Şükürler olsun Ya RABB, beni mü-min eyledin
Mucizül-beyan ile, doğru yolu gösterdin
Rasülü Ekrem ile, bizi ihya eyledin
Kulluğunda yak beni, kaybedeyim kendimi
Lafzayi Celal ile, zikredeyim ben, Seni

Benim derdim bana yeter, aşkım demek ne haddime
Sinemde od gibi tüter, tesir etmez o zalime
Her gelen gün dünden beter, eriyom kendi kendime
Gönlümün sevda güneşi, kar etmedi o zülmete
Sönmeyen aşkın ateşi, kavuşmadı selamete

Herkese ayna lazım
Kendine bakmak için
Eline sopa lazım
Aynayı kırmak için

Kainatı gören göz

Tepeden bize, çatık bakışlar
Öylece geçti, yazlar ve kışlar
bu nasıl çarpık bir düzendirki?
Kedi farelerden alır alkışlar.

Norveç 1999

O mavi gözlerinle, aşkımın kazanını
Fokur fokur kaynattın, kapladı her yanımı
O kadar aşığımki, ver de verem canımı
Ey vefasız, duygusuz, hiç mi sen de gönül yok
Aşk denince susarsın, başka türlü sözün çok

Alim odur, ilmi ile amildir
Alim odur, takva ile kamildir
Alim odur, hakkı asla ketmetmez
Alim odur, Peygambere varistir

Alim odur, Kur-anına dayanır

Gülüne konmuşum sakın taşlama
Uçacak bir soluk almağa geldim
Yorgunum, dertliyim bana sataşma
Yarimin izini sormağa geldim

Dedilerki o yar, burdan göçeli

Yalan dünya deriz amma
Varmı kefensiz sıyrılan?
Hesap, kitap hakk tır amma
Varmı ona pay ayıran?

Yaşamında bunca tezad

Elest Bezm'inde söz verdin
Sana döneklik yakışmaz
Evet Rabb'imsin demiştin
Sana döneklik yakışmaz

Dünya döner, ay dolanır

Keko ikamet ettiği yerde birtürlü iş bulamadığı için sonunda çalışıp para kazanmak için İstanbul’a gitmeğe karar verir. Eline İstanbulda inşaatın birinde bekçi olarak çalışan bir hemşehrisinin telefon numarasını ve adresini verirler.
Bizim Keko 21 saatlık yolculuktan sonra İstanbula varır. Otöbüsten iner inmez hemşehrisine telefon açar
- Zeko abe ben şimdi Haremden arıyım nasıl buluşacağız
Zeko
- Keko sen şimdi bir taksi tut ondan sonra bana telefon aç ben taksiye işyerimin adresini vereyim tamammi?
Keko