Canımdan, bedenimden çekiyorum
Yorgunluğu…
Her şeyin peşinden koşuyorum
Zaten ciğerim yanıyor gibiydi.
Kutuplardaki tüm buzullar erise,
Ruhumda tutacak can kalmadı,
Sözlerim eridi, yandı, kül kaldı.
Ellerim eridi, ahım sardı,
Toz toprak karıştı avuçlarıma — eller, ah eller...
Tüller serpildi göklere, sür cihanı,
Umudumu bahçene gömdüm.
Gözlerin kör, söylemiyor; kör düğüm.
Özlerin ve gözlerin görüyor sende olan sözleri.
Bir “ah” işiten, her derde deva mıdır sen?
Umudu bulamadım gökyüzünde; göç mü etti zaman?
Daha "nereye?" diyemeden
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!