Önce hafiften es bedenime sesiz sesiz
Doruklarında saklan bana görünmeyesin
Derinden in yüreğime bak ne kadar temiz
Bana ne yapacağını kimseler bilmesin
Hakın var demek kader...
Yollardan korkum yok sen peşimdeysen
Muradımıza engel oldular dost sandıklarımız, kuzum
Şimdi öyle pişmanim ki doğduğuma sitemim, ki anneme
Kim ne bilir bir hüznü belki de kadere belkide feleğe
Muradımıza engel oldular be gülüm kurt dostlarımız.
Aşımızdan ekmek yediler, testimizden su içtiler,
Önce gözler bakmamalıydı, sıra gözlerin değildi!
Yada ne diye eller uzatı kendini onun ellerine?
Kim ayaklarıma git dedi ki ona? Seveceğini kim dedi?
Öncesinden tükenmeliydi sözcükler! Ah sözcükler...
Söylesin dilim, susmasın bana. Nedir ondan çektiğim
Öyle derin, öyle sesis sesiz bakınıyorum pencerelerden.
İçim yanıyor yine bu gece, gözlerim yine ıslak dertlerden,
Ahım kalmadı, çekmediğim kalmadı kaderin elinden
Sevdiğim ferahnazım gel sen kıyma bari bana, Seninim.
Sen sen misin
Uyan ey sevdiğim uyan
bu sabah biraz yorgun, ah biraz üzüntülü olacaksın.
uyan ey sevdiğim cenazem geliyor sana uzaklardan!
ne kadere sitemim, ne de benim sana hasretim kaldı artık,
uyan sevdiğim uyan.
Yemin ettim adımı bile unutacağım,
aynaları yok edeceğim kendimi tanımamalıyım,
bütün elbiselerimi yakacağım, kokum tükenmeli.
boğuşacağım yeminlerle, ben kazanmalıyım, yemin ettim.
Ve öyle...
Neylerim beni yakanları, kendileri yansın,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!