Dilenciler ve krallar kardeştir ikisi de yalan söyler.
İkisi de insanlara yalvarır, ikisi de gözü açık ölür.
Şairler ve kuşlar aslında kardeştir
İkisinin de dedikleri kulağa hoş gelir
Ama ikisinin de ancak dilini bilen anlar
İkisi de vakti geldiği zaman her şeylerini bırakıp Göçer
Her şey buz kesen bir havada üşümekten titreyip
Sobası yanan bir evde bir bardak çay veyahut ıhlamur içip ısınmak gibi
Okumayı öğrenen bir çocuğun hayatı hecelemesi gibi
İftarlı uzun bir günün ardından, yediğim ilk lokma içtiğim ilk yudum su
Sıcağın altında teri toprağa düşen ihtiyar yürekler gibi
Gönlümde binlerce yıllık savaşın gizli sebebi saklı
Nazenin ruhumun payitahtında deprem
Cennet misal düşlerimin hanesinde tarumar
Kesmişler ümit yollarını kim bu eşkiyalar
Gönül Saray'ında huzurumu bozanlar
Kalp dergahımın kapısını paldır küldür kıranlar
O muhteşem hazineyi çılgınca aşıranlar
Kalp arasına sıkışan eski hatıralar seni canından bezdirir
Yüreğini deşer, çetin yalnızlığında avazın insan delirtir
Ne kalem yazar ne el tutar ne gönül hali anlamaya takat getirir.
Alem içinde alem olursun, alem sana dar gelir
Bir aşığın kervana katılıp gitmesi kuşları incitir.
Bir yürek ölür, şiir ölür, gece ölür, sabah ölür, cinayettir.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!