Sen şimdi gidiyorsun ya,
sen değil ben gidiyorum aslında.
Ardından bir diyar gidiyor,
nur gidiyor gözümden,
sükut bir zemin üzerinde,
çığlıklar gidiyor.
Kim bilir aydınlığı şafaktan daha güzel giyineni,
pervaneye ateş olanı kim bilir?
Kim bilir saçlarıyla Marmara dalgalarını kıskandıranı,
bakışlarıyla günahlardan arındıranı kim bilir?
Sonbahardan kopmuş bir tül gözlerimin önünde,
sararmış bakışlarım ve ürpertici bir meltem,
her şey ya soldu ya da son deminde…
Hislerim cismini yitirmiş;
ne hüzün hissediyorum ne de mutluluk.
Aşka/ düştü gönül /gül aşkından /bülbül oldu
Düştü gönül/aşk közüne/ hakikat/ kül oldu
Gül aşkından/hakikat /görünmez bir/ tül oldu
Bülbül oldu/ kül oldu/ tül oldu/ Betül oldu
Bilmem kaç fersah üstündeyim yerin
Kuzeyden esiyor hafiften serin
Kaldım bir şişenin içinde rehin
Dokunmayın kafam bir hoş bu gece
Gönlüm aşk meyinden sarhoş bu gece
Aşkı senin gözlerinde aramak,
dipsiz bir mezarda barınmak gibi.
Temiz bir soluk iken yarım yamalak,
sigara dumanında arınmak gibi.
Aşkı senin gözlerinde aramak...
Yaş sekseni bulmuşsa eğer,
oturduğun her yer diken olur.
Her söz imadır sana,
her sözün altında bir şey vardır sence.
Herkesten biraz ilgi beklersin,
herkesten biraz değer...
İhtiyar gök homurdanıyor,
Siyah beyaz sakallarının arasından,
Ve yağmur,
Düşeceği kafayı kovalıyor ıslak kaldırımlarda.
Serin, dingin bir soluk,
Sonbaharın yüzüme vuran nefesi
İnsanlığa umut için
Denizlerde kervan olsun
Biz sorarken 'neden, niçin?'
Sumud yola revan olsun
Balık çeken kanca gibi
Ölü, kirpiğinin ucunda baki
Yüzüne üflesem
Canlanacak sanki
Beden sükut eşya sükut
Ses havadan ağır
pür dikkat dinliyor
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!