Bazı insanlar
Bazı insanlara
Bazı insanları hatırlatır
Hatırlayanlar üzgündür
Hatırlatanlar habersiz
Hatırlananlar mı?
istanbul korkularımdır
istanbul konya’da güzel güzel yaşamak varken, çekip giden dostlarımdır
istanbul acı bir “hoşçakal”dır
istanbul titreyen bir Mazhar Alanson bestesidir
istanbul yayınlanan ilk hikâyem, istanbul yayınlanan ilk kitabımdır
istanbul uzaklarda bekleyen çiçekçi bir kadındır
– Seni ne ihtiyarlattı?
– Valla evlendiğimizde kayınpeder bize küçük bir arsa vermişti. Oraya bir ev yapıp başımızı sokmamız dört senemizi aldı. Derken hanım kooperatife girelim diye tutturdu. Girdik. Onu bitirdiğimizde çocuklar büyümüştü. Evlendirdik. Hanım büyük oğlan için küçük bir arsa almamızda ısrar etti. Aldık.
– Ama ben ne sordum, siz ne anlatıyorsunuz?
Hayatım boyunca, insanları “emri bilmaruf nehyi anil-münker” çizgisine çağıracak kudreti bulamadım kendimde.
Sebep mi?
Yaşamam gerekenleri yaşayamadığım için mi, insanları incitmekten korktuğum için mi, medeni cesaretten mahrum olduğum için mi, demeliyim?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!