Abdülkadir Öksüz Şiirleri - Şair Abdülka ...

İnsanlarla güzel diyalog kuran
Kalpten kalbe yoldur tebessüm
İçindeki coşkuyu dışına vuran
Gizli hazinedir güzel tebessüm

Katı kalplerdeki kini eritir

Dosta güven kalmadı, şüpheyle bakar olduk
Yolda düzgün yürümez, âdeta sakar olduk
Fakire hiç acımaz, sadece bakar olduk
Riya için binleri, savuran insan gördüm

Allah için denince, kapıdan kovar seni

Hayal meyal hatırlarım o gül yüzünü
Unutamam sevgi ile bakan gözünü
Şimdi hayatta olsan dinler sözünü
Dizinin dibinden ayrılmam babam

Zaman zaman tefekküre dalarak

Eğer dalmazsan ummâna
Nasıl gidersin Rahmâna
Gel..! der Hz. Mevlâna
Vâsıta yoksa varamazsın

Günah kirlerinden arın

İçimde bir kıvılcım sanki bir şimşek
Bu ne haldir yâ rab bilemiyorum.
Bilmem rüyamıdır, düşmüdür desem,
Ben gerçeği neden göremiyorum.

Benliğini yitirmiş insanlık bence

Gurbet ellerde ömür boyunca
Umduğuna nâil olmadın gönül
İçine hasretlik hüznü dolunca
Bir daha da yüzün gülmedi gönül

Yıllarca sen gezdin gurbet ellerde

Neler gördüm hayatta, kimse tahmin etmiyor
Nasıl anlatsam bilmem, kelimeler yetmiyor
Öyle haller gördüm ki, hiç aklımdan gitmiyor
Menfaat için şerefini, satan adamlar gördüm.

Kimi ekmek parası, Selpak mendil satıyor

Hamdini sözümüze sertâc ederiz
Zikrini kalbimize mirac ederiz
Kitâbın Kur’anı minhâc ederiz
Zâtınla büyüksün sen yâ rabbi

Türlü türlü nimetlerle donatan

Günah deryasına batmış insanlık
Acep kurtulur mu bilmem ne diyem
Eğer çıkmaz ise her yer bataklık;
Hâlimiz ne olur, bilmem ne diyem.

Ümit kesmeyiz o, ğafurdur mutlak

Beni de arayan kimsem çıkarsa
Arayıp da sağa sola bakarsa
Ela gözlerimde şimşek çakarsa
Tereddüt etmeyin işte o benim.

Çok çile çekmişim gurbet ellerde