Ne güneşin gücü
Ne de ayın güzelliği
Uzak olsun
İstemedim
Basit bir kandil olup
Kendi ışığımı saçmak
Kafamdaki gürültü..
Dinmeyen
Anlamsız
Kötü olan
Herkesin duyması değil
Kimsenin duymaması
Ve açtı kardelen çiçeği
Beklediğim zamanda
Umduğum şekilde
Yavaş yavaş attı
Üstünde ölü toprağını andıran soğuk katılaştıran örtüyü.
Olması gerektiği gibi
Ben hiç kimseyi kaybetmedim
Tutundum bulduklarıma
Yaşamak istedim
Yaşamadıklarımı
Anın önemini anladım.
Korktum yaşamın kısalığından
Bilirmisin göz yaşının insanın içine akabileceğini
Gülerken aslında ağlandığını
İçinde ki öfke yanardağ misali iken
Öfkenin neşeye dönüşmesini
Düşmek için yaprağı oynatan yel yeterken
Bir çınar gibi toprağa sımsıkı tutunup ayakta kalmayı
Birine elvada diyebilmek
Vazgeçmek
İçinden çıkarmak
Mümkün değildir derler ya
Mümkündür
Yüreğinden silmek
Hani konuşamazsın
Kelimeler soluğunu keser
Çıkmak için yırtınır
Boğazında düğümlenir
Yine de susarsın.
Düşünceler fırtına koparır
Mesele sevmek değil.
Herkes sever.
Mesele sevebilecek birini bulup
Ömür verip
Ömür almak
Mesele unutmak değil.
Bir duble zehirdir
Değermi dedirtir
Katlanmalı
İkinci duble iyidir
Ruhu ısıtır
Kanmamalı
Beni yeniden icat etmesen
Şekillendirmeye çalışmazsan
Kendine benzetmesen
Eşini değil
Eksik yanını arasan
Keşfetsen
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!