Sen rüzgâr gülü... Esen rüzgârla dertleri harmanlarsın, ben se sevdamla hüznü;
Ne çok benzer yanımız var ikimizin!.. Sen rüzgâra sevdalı ben se rüzgârda kokusu gelen yâre.
Sen yalnız, ben yalnız, biz yalnız.
Gece kadar aydınlık, gündüz kadar karamsar yüreğim,
Kimsesizlik sarmış ruhumu
Ve özleminle tutuşur gönlüm...
Ey ceylan gözlüm, Cennet sözlüm bize ne oldu böyle?..
Sessizce konuşurduk biz; ben susar sense anlardın beni...
Suskunluk pınarı kelimelerimiz olurdu.
Ben susardım sen anlardın hâlimi.
Şimdi görmezden geliyorsun beni, ruhum darağcında,
Sessizliğe vurgun yüreğim, sözlerimin tınısı buruk.
Hırçın dalgaların köpüğünde boğulur yüreğim, rotasını şaşırmış bir gemi şimdilerde,
Koşşam ardından umutların, kadere isyandır!..
Sessizliğin pırangasına tutsak gönlüm.
Gecenin ilk çeyreği, kim bilir belki ömrün son çeyreği?..
Bir kuş kanat çırpıyor yüreğimde,
Gagasında sevda çiçeği... gerdanında ismin yazıyor.
Suskunluğuna inat aşkı haykırırıyor.
Bir kumru yas tutuyor görmezden geldiğin sevdama.
Mavi şarkıya başlıyor, özleminle tutuşan kalbim,
Kuşlar uçuşuyor gönül penceremde, sevdan kokulu...
Bir kuş geziyor yüreğinde sevdamın büyüttüğü.
Gök kubbemde yıldızlar isminle süsleniyor,
Bir ceylan geziyor yüreğimde adı sen, yüzü sen...
Kuşlar uçuşuyor gönül penceremde sevdan kokulu...
Ah benim gül yüzlüm, sevdiceğim!..
Yürek yangınım, sessiz gülüşüm...
Karanfil kokulu mevsimim...
Bitmez bir hasret bu, sonsuz sevdana vurgun yüreğim.
Gök kızıl, gönlüm sevdanın mavisi,
Ah benim gül yüzlüm, sevdiceğim!..
Yürek yangınım, sessiz gülüşüm...
Karanfil kokulu mevsimim...
Bitmez bir hasret bu, sonsuz sevdana vurgun yüreğim.
Gök kızıl, gönlüm sevdanın mavisi,
Şimdilerde
Yüreğim yüreğinde, ellerim ellerinde,
Gözlerinde demlenmek vardı şimdilerde.
Dilimde ismin hece hece, kalbimde hayalin perde perde,
HAKİM'CE
SONSUZ DENİZ'LER 1
Hüznüm hücremin penceresine sığmaz fakat Dünya'yı ters çevirmeye yetecek büyüklüktedir ahuzarımız.
Nazım'la isyanda minicik O Koca Yürekli Adam gibi Adamlar. Celladına Meftun Asil Uluslar için.
Yok olduk sandılar belki hüsran içinde sundukları kaderimizle. Toprağa tohum olmaya namzet tomurcukken hoyrat elleriyle çirkefleşerek koparırken.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!