Ufka dik gözlerini,
Orada ben varım.
Sus ve dinle sözlerimi,
Duyarsın beni.
Uzun bir yol,
Kapkaranlık.
Bir hüzün sardı bu gece beni,
Nereler deyim bilmiyorum.
Kar beyazı renginde,
Bir bulut misali dokunuyorum sessizliğe,
Üşüyorum,
Ankara'nın ayazında,
Bir dalış daliyorum gözlerine,
Sanki doğayı görüyorum gözlerinde.
Öyle bir bağlaniyorumki,
O güzel, muhteşem, ve özel sözlerine.
Bambaşka seviyorum bugün seni,
Çocuk mu kalsaydık acaba?
İsyan etmiş olur muyum kabaca?
Her şeyin sahte olduğu bu hayatta,
Toz pembe yaşanan çocukluk yılları.
Unutulan samimi çocukluk arkadaşları,
Küçük samimi dostluklar,
Issız bir yokuş,
Karanlık ve ıssız.
Çam ağaçları altında ki banklarda,
Adı yazılmış bir sürü sevda.
Kimi için inilmeyi bekleyen,
Kimi için çıkılmayı bekleyen bir yokuş.
Ergenekon ’dan çıkıp,
Tanrı dağlarını da aşıp.
Anadolu’yu yurt eyleyip,
Kıbrıs’a da Kardeş deyip,
Azerbaycan’ı dost bilip,
Sömürgeye fırsat vermeyip,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!