Abdest Aldırdım Kapkara Sayfalara

Seccadeye visal, rahleye vuslat uykunun dizlerinde.
Sızıp kalmıştı keder şarabının ayrılık kadehiyle.
Gün ağarmadan ayılmalıydı,acının sarhoşluğundan.
Ayyaşlığı verdi sancılı düne, doğdu gün karanlıktan.

Seher habercileri uyan dercesine koroda tek ses.
Martı nağraları yöndü,orkestra şefinin batonuna.
Ezgide ahenk, gözlerimin avuşmasına derin nefes.
Ruhuma çaldığım buz su, abdestti kapkara sayfalara.

Açtı yarınların camını, daldı içeri hayalleri.
Çıkardı başını pencereden, göl gülümsedi yüzüne.
Soda açtı ciğeri, tuttu göğsünü öksürdü bir iki.
Sırtını döndü maziye, yönünü çevirdi müstakbele.

Kendini buldu,yaşatılanlara yoktu artık sitemi.
Kayıptı muamma bakış ve yaban gönlün piramidinde.
Mıhladı zihnine,yapamadıklarının çerçevesini.
Hemen besmeleyle başladı,boşa akan bu günlerine...

Edremit.