Ben bir kadınım
Asırlardır bastırılmış bir gücü içimde taşırım
Yüküm ağır
Ancak kalbimin bilekleri gelişmiştir.
Hakkımda binlerce kitaplar yazılmış
Beni çal,
Ölümü her bir tele sığdırırken ...
Koyunun doruklarında bir yeşil ile
Birleştiğinde gün.
Akrepler boğulurken zehrin huzurunda ,
Tanrının buyruğunda , ona yalvarırken
Hâlâ solduramadığım özlemlerim var.
Üzerine Toprak attığım hissiyatlarım
Rüyalarımla, bilinçaltımın derin vadilerinden süzülüyor
Süzülüyorsun bana doğru.
Ancak gitmelisin ,ait değilsin.
Bilincimin toprağına karıştırdığım ,
İsterdim ki ciğerlerimizin şafaklarına temas edeyim
İsterdim ki yalnızlıklarımıza zulmedeyim.
Bir türlü doldurulamayan
Yerlerine hiçbir şey koyamadığımız kabukların
Sessiz mucizesi
....
Yavaşça açıyorum kendi gölgesine gömülmüş
Eski ve de tozlu defterleri.
Dişlerimle bedenime işlenmiş dikişleri söküyorum.
Benim dengim yoktu o sayfaların gösterişinde .
Süslü ve de şişkin hayallere kalmamıştı saygım.
Geceye bıraktıklarım
Bir çocuk vardı , parmaklarımla ince ince gezindiğim
Uysallığı ,tırnaklarımın takıldığı her pürüze izin veriyor,
Eşelenmek için.
Ellerimi istiyor o ,
örselenmeyi , yüzleştirilmeyi..
ellerimin tozuyla silip attığım gerçeklikler
Hayatını dikenlerine borçlu sanır insan
Oysa ,
Korkunun yokuşunda tekeri patlayan
Kendi semerlerinde ezilir ..
Ölümle burun buruna gelen
Canına daha sadık kalır.
Cümle ve her birinin arasına sıkışık alem
Ellerimle bıraktığım tohumlarda uykulu.
nice yıllanmış hâl diyarında bir sığıntıyım.
Yosuna bürünmüş saçlarım adına ıslanmaktayım.
Ruhum düğümleniyor ışıldadıkça.
Gömülüyor , ve eriyor şimdi huzura..
Bilmişlik cereyanı çarpılıyor çocukların yüzüne
Hasta oluyor onlar da.
Kimileriyse,
Siniyor iyice, yorganına.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!