"abanoz Odunu" Şiiri - Ahmet Tığlı

Çırılçıplaktık;
koparıldık köklerimizden
kurumuş ağaçlar gibi
biz hiç utanmadık
soyulmuş ruhlarımızdan
silinmişti bu duygu.
Kanatlarımızı bıraktık Afrika'da
sürünerek geliyoruz
trampada bir rom içkisine satıldık
boynumuzda zincirlerle.
Melanin derilerimizde
söndü söndü söndü güneş
bir kere daha karardık
abanoz içimizde.
İstif istif yüküyle gidiyor gemiler
soğuk iklimler
özgürlük anıtına sürülmesin
kara kimlikler
bir daha çıkmaz
bekliyor bizi üşümüş efendiler
ısıtacaktır tüm Amerika'yı
sert ve dayanıklı çıplak
Afrika'nın "Abanoz Odunları".

Ahmet TIĞLI 5.08.2012