Abanışlarım Şiiri - Musa Apuhan

ABANIŞLARIM
Şemdin dağları gibi dizilişindeyim gözlerinin
Ortası karlanmış bakışlarında
Sığınırım yüreğine
Buluta yenilmiş ay ışığında
Kıvrım kıvrım olsa da uzayıp gitmeler
Ben sende sabahlarım sende doğarım.

Bütün kederlenmişliklere inat
En kuru mendil ile siler süpürürüm gözyaşlarımı
Fermanım yazılsın burçlara
Suçsa seni can gibi arayışlarım
Yüreğine tutsak gözlerine esir değilsem
Çığ gibi kopayım yok olsun tutunuşlarım.

Yokluğun bir kurt uluması gibi böler geceyi
Umudum sel olur akar yamaçlardan
Masum sevdama üşüşür kertenkeleler
Vurulurum yüreğime saplanan mızraklarla
Dönüşün sürülse de yürek yarama… ölürüm
Sen yoksan gerisi cehennemde yanışlarım.

Sen canımsın biliyorsun, değil mi?
El bilmez ki varlığının cennetim olduğunu
Bana sensizliği yoldaş edenler
Bilselerdi sende yol bulduğumu
Tut yalvaran bakışlarımdan, sar canına
Bitsin sensiz hayata abanışlarım.

Musa Apuhan