Sen,
Birdenbire hayatımın rengi oldun,
Düştün uykusuz gecelerime,
Güller çiçekler açtı,
Güneş oldun doğdun gönlüme,
Filiz verdin konca verdin gül verdin,
Gönlümü serdim senin yoluna, sen görmedin,
Aşk i_le yandım, senin sevdana sen bilmedin,
Mutlu musun şimdi sen söyle, gönül verdiğim,
Kalb_imi kırdın demek sen beni hiç sevmedin,
Sevdama yanmakla geçmişti, benim yıllarım,
Ormanları gezmişim, dağın başında,
Derler bana, korkmadın’ mı dağ başında,
Bilmez ki, şu dağların yolunda aklım,
Gitsem gidemem./yorulmuşum yolunda…
Mef’ûlü / Mefâilün / Mefâilün/fa
Dallarda tüner serçe gözüm var sende,
Sen aklımı çaldın, seni gördüm ben de,
Kalbimdeki aşkında, yanıp dursam’ da,
Kuşlar gibi şendim, şu bahar vaktinde.
Mef’ûlü:/ Mefâîlü / Mefâîlün/fa
O sakız ağacıydı,
asırları tüketmişti olduğu yerde.
Dostları vardı yanı başında.
Her zaman,
bir konuşacağı dost.
komşuydu konuşurdu belki de usulca sessizce.
Gözlerinde, ışık fırtınası,
ve sağanak ışık yağmurları yağarken,
kayboldum, o fırtınanın içinde,
gözlerim kamaştı,
ışıklarından,
kalabalıklarda dolaşırken,
Sana baktım bu akşam sahillerden,
Zümrüt yeşili, çay bahçelerinden,
Doydu gözlerim, çivit mavisinden,
Gölge bir yerden, oturmuş izlerken.
Esen meltemde, akşam serinlerken,
Hasret dolu yıllarda, senin aşkına kandım,
Bir gül gibi soldum, küle döndüm sana yandım,
Gül koncası gördüm, güle baktım seni sandım,
Bir gül gibi soldum, küle döndüm sana yandım.
Sevmişti gönül aşkla, hüzün verme severken,
Kul hakkı yemekle sanma cennet sana var,
Kul hakkı yiyen, gider cehennem’de yanar,
Gel doğruyu gör, yiyip, yiyip durma haram,
Vaz geç yeme sen gidince Hak sonra sorar.
Mef’ûlü/ Mefâilün / Mefâîlü /fe ül
Her sevgi verem etmez severken,
Dert oldu’mu,ağlarsın gülerken.
Kalbin de, küçük bir sevgi varsa,
Hiç korkma,gönül derdinle yansa.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!