a-Özlerim memleketin hep eski günlerini

Özlerim memleketin hep eski günlerini
Kim ister açlık kıtlık onu aramıyorum
Gurbete mahkum olan şaşırır yönlerini
Bulunduğum yerlerde rahat duramıyorum

Aradığım insanlık, aradığım sevgidir,
Ne kariyer ne unvan ne yüksek bir mevkidir,
Aradığım ne takdir ne kuru bir övgüdür
Ben kendimi tanırım işe yaramıyorum

Cennet gibi vatanı uzaktan izliyorum
Varınca garip kalır, ağlayıp sızlıyorum
O eski yarenliği ne kadar özlüyorum
Her tatile geldikçe rahat varmıyorum

Kırk yıldır unutmadım aklımdadır köyümüz
Nasıl da unuturum oradadır soyumuz
Geldiğimiz gibiyiz az değişmiş huyumuz
Memleketin haline kafa yoramıyorum

Ne güç kalmış ne imkân varsam da geçti artık
Yanarım gençliğime fırsatlar kaçtı artık
İstikbal denen meret elimden uçtu artık
Gerçeklerle yüzleştim hayal kuramıyorum!

Der Mikdadi Hollanda dağları yok dinsizin
Hatırlarım dağları gözüm dolar ansızın
Bağ sizin, yayla sizin, dağ sizin, orman sizin
Alıştım düzlüklere yokuş vuramıyorum

Ozan Mikdadi