A-nı Ölüm Şiiri - Abdurrahman Kılınç

Duyanlaradır bu savtvadeler tez dolacak
Nefsin zaigatül mevt doğan elbet ölecek

Zordur hali sekerat edecektir ziyaret
Geldiğinde Azrâil tatlı canın alacak

Kötü idiysen ol dem kötü çıkar canın hem
Mücrim’i asi isen örseleyip yoracak

Bu hem beyanı Hakk’tıriylere korku yoktur
Azrail hoşu güzel geliphatrın soracak

Sekeratın sancısı zordur ölüm acısı
Lakin yoktur kurtuluş ölüm her can tadacak

Verirler tezden salâ gider haber gassal’a
Yıkayıp gassal suyla kefen ile saracak

Namaz için imamet müezzin eder kamet
Sıra sıra cemaat namazını kılacak

Koşarak sal üstünde götürürler mezara
Cümleyi nâsbir anda atıp toprağ gömecek

Çoluk çocuk ve eşin durmaz fazla yanında
Ağıt birkaç gün ceyiz adın unutulacak

Mahşere dek seninleiyya da kötü neyse
Artık orda dostların amellerin olacak

Gelip te MünkerNekir dediğinde hesap vir
Gümrah’ı asilerin dilleri tutulacak

Münker Nekir meleğin gözü yok kulağı yok
Demedi demeyin bak hesap çetin olacak

Nebî buyurdu böyle kabir ya cennettir ya
Cehennemî bir çukur azap elîm olacak

Bu azap mücrimlere kabrinden bir pencere
Açılacak ol demde cehennemi görecek

Mümin isen akil ol olursa sevabın bol
Kabrinden sana bir yol cennete açılacak

Doldu öğütle varak olma nefsine çırak
Hırsı dünyayı bırak er geç herkes ölecek

Nasihatim Hakk’tır duy Kur’an-ı mübîne uy
İster Mevlâ güzel huy bed huylu kınanacak

Çeşit çeşittir haller makbuldür cömert kullar
Cimriy hasis olanlar cenneti görmeyecek

Sözün özü velhasıl ettim gerçeği hasıl
Biz fer’iz Mevlâ asıl Mevlâ’ya dönülecek

Cennetlik şol kullara esenlik hep bunlara
Mevlâ sevdiğ kullara Cemâlin gösterecek

Yunusî aman aman kalbin iman doldur git
Azabı kabir şedit kul olan kurtulacak