A.e.o Şiiri - İlkay Beyaz

ne zaman düşümdeki yüzüne baksam
bilmiyorum hangi yüz bana bakıyor;
bilmiyorum hangi trajik yüz usulca
ve miskin bir nefretle kendi imgesini arıyor
karanlığında sakince hissedilmeyen duygularını
araştırıyorum ellerimle. bir yakamoz pırıltısı
sızıyor içime.gözlerini tanıyorum,
karamel rengi, hatta bal rengi olan
yine söylüyorum sadece boş ve yapay
yanlarını yitirdim gündüzlerin
bu entellektüel cümleler süreyya nın bilgeliği,
ama ben yine de köpekleri ve zambakları düşünüyorum.
düşünüyorum ki hissedebilseydim duygularını,
arayabilirdim seni bu harikulade akşamda