a-Ağlayarak dünyaya gelir bütün bebekler

Ağlayarak dünyaya gelir bütün bebekler…
Acaba neden, niçin buna kafa yoralım
Kim bilir; biliyordu onu nice dert bekler
Bu konuyu düşünüp neticeye varalım!

Belki de biri ona dünyayı anlatmıştı
Fıtrattan olsa gerek biliyordu besbelli
Bu dehşet sayesinde etrafı çınlatmıştı
Her doğan istisnasız ölüyordu besbelli

Keşke doğmaz olaydım düşünüp de ağlamış
Bunu idrak edince ağlayıp da bayılmış
Bu arada ebesi göbeğini bağlamış
Sırtına tokat inip istemeden ayılmış

Cennette konuk idi Adem babamız lakin
Yasaklanmış meyveden unutulup yenildi
Şimdilik siz cennette olamazsınız sakin
Topluca yeryüzüne hadi inin denildi!

Bir sürelik orada kalmanız gerekecek
İdama mahkümsünüz ölüp geleceksiniz
Yeniden bir imtihan olmanız gerekecek
Sorulacak suali mutlak bileceksiniz

Varacağınız yerde rahat yok çalışmak var
Dünya deni’den müştak en alçak bir yer demek
Her şeyi keşfetmek var, her şeyi alışmak var
Üstünde gezenleri istisnasız ‘Yer’ demek

Ağlarken “MA” sesiyle içirilmek istiyor
Dünyanın her yerinde her anne bunu anlar
Uyruğu hiç farketmez her bebek bunu diyor
Sanki bunda ittifak etmiş bütün insanlar!

Hayata adım atıp serüveni başlıyor
İlk iki yıl annenin kucağında geçiyor
Emzirmek sona erer ne zaman ki dişliyor
Annesi şefkat ile koruyup hem acıyor

Önce emekleyerek sonra da dikelerek
Gezmeyi yürümeyi yavaş, yavaş lisanı
İlk adımı atarak kalkarak yıkılarak
Öğrenmeye başlıyor neler bekler insanı

Babası güvendiği, örnek aldığı kişi
Ara sıra babası mescide alıp gider
Onun gibi olmaktı onun hayali düşü
Bu çocuk çok afacan orayı alt üst eder

Zamanla anlıyor ki orası bir mabettir
Artık her gün koşuyor babasının ardına
Büyüğün hakkı saygı küçüğün muhabbettir
Baba namaz kılarken çıkıverir sırtına

Bunlar okul öncesi aldığı bazı dersler
Soru üstüne soru baba hep cevap verir
Baba anne sabırlı ne azarlar ne tersler
Böylece okul çağı yaşı altıya varır

Okula kayıt olup eğitime başlıyor
Hayat bir mücadele herkes geçer bu yoldan
Öğretmenin verdiği konuları işliyor
Baba futbol severse çocuk anlar futboldan

Küçükleri eğitmek dünya değil sadece
Bir de bundan ötesi olduğu kesin iken
Şu en adi dünyaya tapmayalım adice
Ötede hasat eder burada her ne diken

Der Mikdadi hayatı bir fırsat bilmeliyiz
İşte bu ilimleri büyümeden vermeli
Ağlarken başlamışsak sonunda gülmeliyiz
Halk oluş hikmetinin esrarına ermeli

Şair Mikdat Bal